Ons interieur: Wat zou ik nu anders doen?

In december wonen we alweer 2 jaar in dit huis. Een plek waar we met heel veel plezier wonen en waar ik nog iedere keer mijn zegeningen tel. Onze verhuizing was best een spontane actie. Omdat we er niet helemaal klaar voor waren, hebben we behoorlijk wat snelle beslissingen moeten maken die we achteraf toch liever anders hadden gedaan. In dit artikel vertel ik er meer over. Misschien kunnen jullie nog iets leren van onze “fouten”.

Snel verhuizen!

Ik woonde alweer 6 jaar in mijn vorige huis. Ik zeg alweer, want ik ben in mijn leven al behoorlijk vaak verhuisd. 6 jaar is voor mij een record. Dat geeft wel aan hoe fijn ik mijn vorige woning vond. Het was een ruim huis, vlakbij Noahs school, winkels, een treinstation en later op steenworp afstand van Eli’s peuterspeelzaal.

Ook al had de buurt geen goede reputatie, wij woonden er met veel plezier. Eerst woonde ik er alleen met Noah. Na een paar jaar kwam Bram erbij en natuurlijk kregen we gezinsuitbreiding met Eli en Filou.

Foto: onze woonkamer in ons vorige huis. 

Toch begon ik me steeds minder prettig te voelen in ons huis en in de buurt. Ten eerste was het een huurhuis waar we ieder jaar meer voor moesten betalen. We hebben behoorlijk wat geklust in huis, maar het bleef een beetje zonde van het geld. Ook had ik heel veel last van onze lawaaierige buurman en werd het zelfs zo erg dat ik al de zenuwen kreeg als ik hem zag parkeren voor de deur.

Voorzichtig waren we op Funda aan het kijken of er iets in de buurt te koop stond, wat aan onze wensen voldeed en wat we konden betalen. In de eerste instantie gingen we op zoek naar een grote woning die geschikt zou zijn als kangoeroewoning, want het leek ons een goed idee om een huis te delen met mijn moeder.

Maar dat soort huizen zijn hier helaas nauwelijks te koop. De enige opties waren flinke verbouwingen (waar we het geld niet voor hebben) of een nieuw huis laten bouwen (ook boven ons budget en dat zou mij te lang duren).

Foto: Tekenen voor ons nieuwe huis

Toen Bram dit huis op Funda zag, was ik eerst wat sceptisch. We riepen maanden voor de verhuizing namelijk dat we hier toch echt niet wilden wonen. Te ver bij alles vandaan en veel te burgerlijk (ik noemde het weleens gekscherend de bakfietswijk).

Maar toen we een kijkje gingen nemen en ik de veranda zag, was ik om. Bovendien konden we zo in het huis wonen, want alles was zo goed als af. Niet onze smaak, maar daar zouden we langzaamaan wat aan kunnen doen.

Ons interieur

Nu weet ik dat ik voor langzaamaan veranderen geen geduld heb. Ik ben hier het meest van de tijd en moet dus ook overal het langst tegenaan kijken. Ik merk dat ik onze verlanglijst sneller wil afvinken dan ons budget en de tijd het toelaat. En dan maak je dus weleens fouten.

Het eerste wat ik iedereen kan aanraden is om eerst even te ‘landen’ in een huis. Zie hoe het licht valt bij verschillende weersomstandigheden, hoe de ruimtes aanvoelen, hoe de looproutes zijn in de woning.

Ik had namelijk al een heel moodboard klaarliggen voor ons huis, terwijl ik er nog maar 3 keer geweest was. Mijn idee was een sobere, Scandinavische boho look, terwijl ik eerst een heel kleurrijke look in gedachten had. Al gauw zag ik dat de witte muren blauw kleurden. En ik ben heel gevoelig voor lichtinval en kleuren. Ik miste warmte in ons interieur, dus ging ik al gauw aan de slag met muren schilderen.

Foto: Moodboards die ik maakte bij een workshop van StoerMetaal en Marieke Rusticus Styling.

Verkeerde interieurbeslissingen?

Met de kleur Subtle River in onze woonkamer ben ik nog steeds tevreden, alhoewel ik soms twijfel om er een iets warmere en neutralere tint op te gooien. Het kamertje van Filou is helemaal mijn smaak. Veel kleur en warmte. Daar ga ik voorlopig niets aan doen. Maar het kamertje van Eli wil maar niet worden zoals ik wil.

Eerst had ik een stoere junglekamer in gedachten met grijstinten en veel blank hout. Maar Eli’s kamer kan behoorlijk donker zijn en de muren kleurden hier echt heel blauw. Waarom ik voor de donkere kleuren in zijn huidige junglekamer heb gekozen is mij dan ook een raadsel. Of nou ja, eigenlijk weet ik het wel. Ik wilde graag iets totaal anders. Iets aparts, wat je niet veel ziet. De kleur Peacock Pride van Flexa vonden Eli en ik beiden lekker stoer, maar nu er drie muren mee zijn geschilderd, komt de kamer een beetje op me af.

Foto’s: Voor en na foto’s van de peuterkamer make-over. 

De kamer is echt een dissonant bij de rest van het huis. Ik ruilde de geel geverfde kast al in voor de blankhouten Ikea kastjes, maar het voelt nog niet goed. En voor iedereen gaat roepen: “Maar het is toch Eli’s kamertje?!”, dat klopt, maar het is ook mijn huis. En als het aan Eli ligt, wordt zijn kamer toch nog een keer iets met roze…

Haast en spoed…

Waar ik toch wel heel veel spijt van heb is de witte houten vloer op de eerste verdieping. Niet van de vloer zelf, maar wel van het feit dat we hem niet hebben laten leggen.

Op de dag voor kerst kregen wij de sleutel van ons huis. De huur van ons oude huis lieten we lopen tot eind december, want we vonden het zonde om dubbele lasten te hebben. En het huis was toch instapklaar, dus met een paar dagen aanpoten moest de verhuizing lukken.

Daar hebben we ons flink op verkeken. Vooral rond de feestdagen vind je niet zomaar bedrijven die je kunnen helpen. De witte vloer wilden we heel graag af hebben voor de verhuizing, zodat de kinderen alvast in hun eigen kamertje konden slapen. De vloer was best een behoorlijke aankoop en we dachten slim te zijn door geld te besparen met het zelf te leggen. Vriendlief is best handig en hoe moeilijk kon het zijn?

Maar na de eerste dag merkte hij al dat het behoorlijk tegenviel. Uiteindelijk is hij er veel langer mee bezig geweest (zelfs nog met hulp van zijn vader) dan we hadden ingecalculeerd. Bovendien ligt de vloer niet zo strak als ik zou willen, kraakt hij op bepaalde punten behoorlijk en heeft Bram sommige punten snel proberen op te vullen met houtlijm, waardoor het nu lijkt alsof er altijd vlekken op de vloer zitten. Om te huilen eigenlijk.

Volgend jaar willen we de vloer opnieuw in de verf/lak laten zetten in de hoop dat hij daar van opknapt. Maar we hebben wel geleerd dat als je al een grote uitgave doet, het de investering waard is om het dan ook maar helemaal uit te besteden, zodat je in ieder geval weet dat het goed gebeurt.

Onze woonwensen

Maar goed, ik mag niet klagen. Het huis is heerlijk. We wonen in een fijne, kindvriendelijke buurt. Er is een supermarkt op loopafstand en Eli’s school ook. Noah heeft vrienden in de wijk en zijn vader woont hier om de hoek. Het is voor nu ideaal.

Toch is het niet ons droomhuis en zien we onszelf hier niet nog 10 jaar wonen. We hebben nog behoorlijk wat te wensen. Dat is alleen maar leuk, tenminste…dat vinden wij. Dromen over in wat voor huis we willen wonen als we later groot zijn.

Bram zou het liefst een huis met tuin aan het water willen. Waar dan een bootje aangemeerd ligt, zodat hij met de kids rondjes kan varen.

Mij lijkt een iets grotere tuin wel fijn. Ook eentje die niet van alle kanten omringd wordt door huizen. Maar onze veranda neem ik het liefst mee, want dat is toch wel een van mijn lievelingsplekken.

Foto: Onze fijne veranda

Na onze keuken make-over ben ik helemaal blij met dit gedeelte van onze woning. Maar de keuken is behoorlijk klein en ik kan me voorstellen dat het dringen geblazen is als de kinderen straks groter worden. Een huis met een grote keuken met kookeiland lijkt me heerlijk. Zo een waar je barkrukken aan kunt zetten, zodat je tijdens het koken nog gezellig kunt blijven kletsen met je gasten.

Een iets bredere woonkamer lijkt me ook wel fijn. Waar we dan een aparte speelhoek kunnen maken voor de kleintjes. En waar een grote hoekbank in past waar we ’s avonds met z’n allen op kunnen neerploffen. Oh en dan ook gelijk een met nog meer lichtinval. Ik ben dol op veel licht in huis!

En een extra kamer zou ook fijn zijn. Nu hebben we onze multifunctionele zolder, waar we slapen, omkleden, werken en wassen en dat is prima. Maar een echte slaapkamer hebben, zou ooit ook wel weer fijn zijn.

Foto: Onze “slaapkamer” op zolder is klein maar fijn. 

Onze planning

Maar voorlopig moeten we het met dit huis doen. En daarmee wil ik zeker niet ondankbaar klinken, want nogmaals: Ik ben heel blij met dit huis. Voor nu is het prima zo.

Wel hebben we nog het een en ander op de planning staan. Want de jaren die we hier wonen willen we het ons wel zo gemakkelijk mogelijk maken.

Bovenaan ons verlanglijstje staat een nieuwe vloer op de begane grond. Ik wil daar heel graag marmoleum laten leggen, want dat bevalt ons op zolder ook heel goed. Bram heeft bedacht dat we dan maar meteen vloerverwarming moeten installeren, want dan kunnen die lelijke verwarming-units bij de ramen ook weg en hebben we nog meer ruimte. Geen goedkope woonwens, dus we moeten nog even doorsparen.

Daarna zou ik graag de badkamer onder handen willen nemen. Niks groots, want dat vind ik zonde van het geld. Maar mooie tegeltjes rondom het bad, een iets grotere douchecabine en een kleurtje op het plafond zou mij al heel blij maken.

Daarna moeten we de trap naar zolder echt onder handen nemen. De bedoeling is dat hij er net zo goed uit gaat zien als onze trap naar de eerste etage.

Foto: Onze trapmake-over vind ik zeer geslaagd!

We willen ook graag een sedum dakbedekking, maar we twijfelen of we daar nu in willen investeren of dat we dit moeten bewaren voor een eventueel volgend huis.

Verder gaat het hier thuis vooral om kleine klusjes zoals een schoonloopmat op maat bestellen, deurtjes maken voor het trapgat, nieuwe raambekleding voor bijna alle ramen en nieuwe beplanting in de achtertuin.

Voor sommige mensen lijkt dit misschien een vreselijke lijst, maar stiekem vind ik het heerlijk om altijd lekker bezig te zijn met ons huis. Ik hou echt van verandering (misschien komt dat wel omdat ik zo gewend ben om te verhuizen) en moet er echt niet aan denken om niets meer aan het huis te hoeven doen.

Wat vind jij? Schrik je van al mijn woonwensen of ben jij ook graag aan het veranderen thuis?